Beta-Amyloid (Aβ), Alzheimer hastalığında biriken ve plak oluşturan protein parçacıklarıdır.
Aβ'nin iki önemli formu vardır:
Aβ1-42: Daha kolay çöker ve plak oluşturur → Alzheimer ile daha yakından ilişkilidir.
Aβ1-40: Daha bol bulunur, ama daha az toksiktir.
(1-42)/(1-40) oranı, total Beta-Amyloid üretimine göre ne kadarının patolojik olduğu hakkında fikir verir.
Burada "IgG" ifadesi kafa karıştırıcı olabilir. Normalde:
IgG oranları, kan-beyin bariyeri geçirgenliğini ve nöroimmün olayları değerlendirirken kullanılır.
Ancak testin adı "Beta-Amyloid (1-42)/(1-40) IgG Oranı" olarak geçiyorsa, bu ya:
Bir yazım hatası olabilir, ya da
BOS'taki Beta-Amyloid’e karşı IgG antikorları ölçülüyor olabilir (daha nadirdir ve özel araştırma testlerinde görülür).
Düşük Aβ1-42 → Beyinde birikim var, çünkü sıvıda az bulunur.
Aβ1-42 / Aβ1-40 oranı düşükse → Alzheimer hastalığı lehine yorumlanır.
Normal oran → Nörodejeneratif hastalık olasılığı düşük olabilir.
(Not: Her laboratuvar farklı referans aralıkları kullanabilir.)
Aβ1-42 / Aβ1-40 oranı > 0.1–0.15 genellikle normal kabul edilir.
< 0.1 oranı Alzheimer ile uyumlu olabilir.